در این میان به سراغ مربی زحمتکشی رفتیم که سالهاست با  عشق در این زمینه فعالیت می کند. کسی که بی ادعا و دلسوزانه کمبودها علی رغم تمامی سختی ها و بی عدالتی های موجود، در حال آموزش جوانان و قهرمانان آینده این مرز و بوم است.

در خدمت آقای مجتبی حسین پور، مربی ساعی و موفق و متواضع بوکس شهرستان نور هستیم و دقایقی پای صحبت ایشان نشستیم.

نورخبر:  جناب آقای حسین­ پور لطفاً در مورد خودتان و سابقه ورزشی­ تان برایمان توضیح دهید.

مجتبی حسین پور: در سال 1355 در شهرستان نور در خانواده ای ورزشی که همگی از قهرمانان و مربیان بوکس بودند، به دنیا آمدم. از سال 1370 به قهرمانی استان و بعد از آن به قهرمانی کشور و مسابقات بین المللی راه یافتم. از سال 1379 وارد جرگه مربیگری شده و به دنبال آن مربی استان و لیگ برتر کشور شدم. در کنار مربیان بزرگی چون آسبال کوبایی و الکساندر اوکراینی و مربیان تیم ملی کار کردم. [جا دارد در اینجا یادی بکنیم از مربیان پایه خودم ، آقای سید مهدی موسوی و حسن صادقی که زحمات بسیاری برای اینجانب کشیدند و در همین جا از این عزیزان تشکر می کنم.] برادر اینجانب مرحوم نقی حسین پور جزء اولین مربیان بوکس شهرستان بودند.

در حال حاضر در شهرستان نور مشغول به فعالیت می باشم که تعداد چشمگیری از شاگردان اینجانب در رده های سنی نوجوانان، جوانان، بزرگسالان، همچون علی حسین پور، سجاد یوسفی، علیرضا محمدی، علی پور صادقی، مصطفی شجاعی، ابراهیم زاغ پشت، اشکان رشید، امیرحسین ثقفی و .... از قهرمانان ملی و بین المللی هستند.

نورخبر: آیا در حال حاضر از شرایط خود در ورزش بوکس در شهرستان و استان راضی هستید؟

حسین پور : خیر در این سالها هیچ توجهی به طور اعم به مربیان و به شکل اخص به بنده نشده است. با توجه به اینکه سالها مربی استان و لیگ کشوری بودم. تحت هیچ حمایتی حتی در کوچکترین سطح از جانب مسئولین و متولیان امروز قرار نگرفتم.  البته سطح توقع اینجانب بالا نیست ولی انتظار دارم که حداقل همکاری و مساعدت با اینجانب صورت گیرد.

نورخبر: آیا از طریق مربیگری بیمه شده اید؟

مجتبی حسین پور : خیر؛ هیچ گونه امکانات، بیمه و سایر خدمات به بنده تعلق نگرفته است و صرفاً از سوی عشق و علاقه به این ورزش در حال فعالیت می باشم و امروز با توجه به شرایط نامساعد اقتصادی تنها دغدغه زندگی بنده کار است که متأسفانه به دلایلی بیکار شدم.

نورخبر: در حال حاضر از چه طریق امرار معاش می کنید و آیا در اداره یا سازمانی مشغول به کار می باشید؟

حسین پور: اینجانب سال ها در دانشگاه علم و صنعت مشغول به فعالیت بودم ولی با اختلافات حادث شده بین مسئولین شهری و مسئولین دانشگاه، این واحد به تهران منتقل شد و عملاً بنده بیکار شدم. حتی حدود هفت/هشت ماهی است که نتوانستم حق بیمه خود را پرداخت نمایم و هیچ درآمد دیگری غیر از آموزش بوکس ندارم و شرایط اقتصادی بسیار بدی را می گذرانم.

نورخبر: همکاری مسئولین شهری در این زمینه با شما چگونه بوده است؟

مجتبی حسین پور : به جرأت می گویم هیچ، تنها افرادی که نیم نگاهی به بنده داشتند ریاست محترم اداره ورزش و جوانان جناب آقای قهرمان کلیج بود که بنده را تا دفتر فرماندار همراهی نمودند و جناب آقای خنجری فرماندار محترم نور که طی تماسی تلاشی برای بکارگیری اینجانب در شهرداری نور نمودند و صمیمانه از این دو عزیز و همچنین شهردار محترم نور جناب آقای فرشاد اسدی متشکرم که با سعه صدر در تلاش برای حل این مشکل هستند که البته تاکنون نتیجه ای حاصل نشده است. بیش از همه چیز بنده از نماینده محترم شهرستان نور جناب آقای اسماعیلی گله مندم که نه تنها کمکی به بهبود وضعیت اکثر مربیان بخصوص بنده نکردند، بلکه حتی به راحتی و با یک اختلاف ساده و به دلیل عدم حمایت ایشان یک واحد دانشگاهی معتبر از شهر ما خارج شد و جوانان بسیار زیادی علاوه بر بنده بیکار شدند.

حال من از شما سؤال می کنم آیا یک مربی سال ها عمر و زندگی خود را صرف آموزش و بالندگی جوانان مرز و بومش کرده است حق برخورداری از کمترین تسهیلات و امکانات معیشتی ندارد؟! اصلاً من به نوبه خود انتظار ندارم که برایم فرصت های جدید ایجاد نمایند؛ فقط فرصتی را که از من گرفتند دوباره برگردانند. جناب آقای اسماعیلی بنده سرپرست یک خانواده چهار نفره هستم و تنها دغدغه من بیکاری من است؛ لطفاً شغلی را که با هزار و یک دلیل از من گرفتید به من پس بدهید.

در پایان از شما و همه اهالی رسانه که تمام تلاششان را برای انعکاس مشکلات اقشار مختلف جامعه می کنید نهایت تشکر را دارم.